رویداد داستان زندگی

ما توی رویداد داستان زندگی می‌ریم سراغ خودمون، خودی که شاید سال‌ها پشت نقاب پنهانش کردیم. گاهی اوقات اونقدر مجذوب نقابی که روی صورتمون گذاشتیم شدیم که حتی خودمونم از خود واقعی‌مون یادمون رفته.
یادمون رفته که کی‌بود و چی می‌خواست؟
همه‌مون قهرمانی داریم که پشت عادت‌ها و تجربه هامون انکار، سرکوب و فراموشش کردیم.
تو این رویداد از روش خودکاوی یونگ استفاده می‌کنیم، کسی که فضای روانکاوی رو از بدن‌مندی به سمت مسائل عمیق‌تری در ناخودآگاه پیش‌برد‌ و اولین بار از ناخودآگاه جمعی حرف زد. معمولا ما با ناخودآگاه فردی که فروید درمورد اون با ما حرف زده آشنایی داریم، اما به ناخودآگاه جمعی که حاصل تجربه‌ها و رفتارهای یک جامعه است که در درون ما به وجود اومده کمتر پرداخته شده. توی این رویداد سعی می‌کنیم تا بتونیم نقابی که طی سال‌ها والدین، آموزش پرورش و جامعه بهمون تحمیل کرده رو‌ برداریم. خود واقعی‌مون رو پیدا کنیم، به آرزوهامون سفر کنیم، گاهی ما مفهموم هدف رو با آرزو اشتباه می‌گیریم. دنبال چیزی می‌ریم که آرزوی ما نیست و سال‌ها به اشتباه برای رسیدن بهش تلاش می‌کنیم. چطور باید آرزومو پیدا کنم؟
این رویداد جاییه که بهت کمک می‌کنه با پیدا کردن آرزوهات از دل داستان زندگیت، با پیدا کردن کودک بدت و هیجان‌هایی که مدت‌ها سرکوب شدن پروژه فردیتت رو رقم بزنی و حالا می‌تونی وارد سفر قهرمانت بشی.